Bablar – Konular – Numaralar

KİTABU’L-CENAİZ VE’T-TEMENNİU’L-MEVT

<< 850 >>

DEVAM: 116- Mü'minlerin Ruhları

أنبأ كثير بن عبيد قال حدثنا محمد بن حرب عن الزبيدي عن الزهري عن حميد بن عبد الرحمن عن أبي هريرة قال سمعت رسول الله صلى الله عليه وسلم يقول أسرف عبد على نفسه فحين حضرته الوفاة قال لأهله إذا أنا مت فأحرقوني ثم اسحقوني ثم اذروني في الريح في البحر فوالله لئن قدر الله علي ليعذبني عذابا لا يعذبه أحدا من خلقه قال ففعل أهله ذلك فقال الله لكل من أخذ منه شيئا أد ما أخذت فإذا هو قائم قال الله تبارك وتعالى ما حملك على ما صنعت قال خشيتك فغفر الله له

[-: 2217 :-] Ebu Hureyre bildiriyor: Resulullah (sallallahu aleyhi ve sellem)'in:

"Bir kul, hayatını boşa geçirdi. Vefat etmek üzereyken ailesine «Ben ölünce cesedimi yakın, kalan parçaları ufalatıp rüzgarlı bir günde denize atın. Allah'a yemin olsun ki, Allah bana azab etmeye kadir olsaydı yarattıklarından hiç kimseye etmediği azabla bana azab eder» der. Ailesi onun dediğini yaparlar. Allah da o kimseden parçalar alan yerlere «Aldığınızı geri verin» diye emir buyurur. O esnada o kimsenin tüm parçaları ayağa dikilir. Yüce Allah o kimseye «Seni böyle yapmana sevkeden nedir?» diye sorunca o, «Senden korktuğum için» diye cevap verir. Bunun üzerine Allah o kimseyi affeder" buyurduğunu işittim.

Benzeri (11825) - Mücteba: 4/112 ; Tuhfe: 12280.

Diğer tahric: Buhari 3481, 7506; Müslim 2756; Ebu Davud 4255; Ahmed b. Hanbel 7647; Tahavi, Şerh Müşkilil-Asar 561,562,563,564,565.

أخبرني إسحاق بن إبراهيم قال أنبأ جرير عن منصور عن ربعي بن خراش عن حذيفة عن رسول الله صلى الله عليه وسلم قال كان رجل ممن كان قبلكم يسيء الظن بعمله فلما حضرته الوفاة قال لأهله إذا أنا مت فأحرقوني ثم اطحنوني ثم اذروني في البحر فإن الله يقدر علي لم يغفر لي قال فأمر الله الملائكة فتلقت روحه فقال له ما حملك على ما فعلت قال يا رب ما فعلت إلا من مخافتك فغفر الله له

[-: 2218 :-] Huzeyfe'nin bildirdiğine göre Resulullah (sallallahu aleyhi ve sellem):

"Sizden önce yaşamış olan bir kimse yaptıklanndan dolayı kötü zanna kapılarak ölümü yaklaştığında ailesine «Ben ölürsem cesedimi yakın, sonra kalan kül ve kömür durumundaki parçaları öğütün, onları da denize atın. Çünkü Allah'ın gücü bana yeterse, beni bağışlamaz» dedi. Allah da meleklerine emretti, ruhunu bir araya getirdiler. Allah Teala ona, «Seni böyle yapmana sevkeden neydi?» diye sordu. O kimse de «Ya Rabbi! Sadece senden korktuğum için» diye cevap verdi. Bunun üzerine Allah o kimseyi bağışladı" buyurdu.

Mücteba: 4/113 ; Tuhfe: 3212.

Diğer tahric: Buhari 3452, 3479, 6480; Ahmed b. Hanbel 33253; Tahavi, Şerh Müşkili'l-Asar 558; İbn Hibban 651.